Pradhanya

Well-known member
Staff member
Joined
Oct 6, 2024
Messages
303
மிருதியா மிதமான சூட்டில் அவள் கண்கள் மூடி படுத்தது போல அமர்ந்திருக்க, அவளின் பின் கழுத்தில் தீடீரென யாரோ ஒருவர் உஷ்ண காற்றை வெளிவிடுவது போல ஒரு உணர்வு. வெடுக்கென விழித்தாள். அவளுக்கு எதிரில் சின்ன பெண்கள் குளித்து விளையாடிக் கொண்டிருந்தார்கள். “அது தானே? நான் தேவையில்லாம கற்பனை பண்ணிக்கிட்டு இருக்கேன் போல” என்றவளின் சிந்தையில் கனவில் பார்த்தவனின் முகமே தோன்றியது.

"அய்யோ! மிருதி இப்போவே உனக்கு செக்ஸ் கனவு எல்லாம் வருதே! அதுவும் ஒருத்தன் உன்னை மூர்க்கமா மேட்டர் பண்ற மாதிரி குழந்தைய பத்தி கேட்கிறான்? அப்போ இதுக்கு அர்த்தம் என்ன? உன்னோட அடி மனசுல அந்த மாதிரி எண்ணம் தானே இருக்கு. அதை தான் உன்னோட கனவுகள் வெளிபடுத்தது. நீ வர வர அசிங்கம் பிடிச்சவ மாதிரி behave பண்ற டி இது சரி இல்லை" என தன்னை பற்றியே தனக்குள் வாதிட்டு கொண்டாள்.

"இல்லையே! யார் சொன்னது? அப்படி எல்லாம் இல்லை. எனக்கு வயசு 22 தான் ஆகுது அது முடியவே இன்னும் மூன்று மாசம் இருக்கு. எனக்கென்ன குறை? நான் என்னோட கனவுகளை நோக்கி போக போறேன். ரெண்டு கனவு, எனக்காக தன்னையே அர்ப்பணிக்கும் ஒரு காதலனை வலை வீசி தேடிட்டு இருக்கேன். அதே போல இன்னொரு பக்கம் என்னைக்கு என்னோட ஆர்ட்டிகள் பிரண்ட் பேஜில் வருதோ அன்னிக்கு அவனோட பார்ஸ் போய் என்ஜாய் பண்ண போறேன்!" என சொல்லிக் கொண்டவள். அந்த கனவில் வந்தவனை ஒரு ஓரமாக புறம் தள்ளி விட்டு தன்னையே புத்துணர்வாக்கி கொண்டு அவ்விடத்தை விட்டு அறைக்கு சென்றாள்.

இது மேல் தட்டு மக்களுக்காக மும்பையில் உருவாக்கப்பட்ட மிகப்பெரிய டவர்ஷிப் ரெண்டல் ரூம்ஸ் ஆனால் அப்பார்ட் மெண்ட் போல சர்வ வசதிகளும் உள்ளே இருக்கும் இங்கு தங்குவது என்பது அனைவருக்கும் கனவு. ஒரு கான்பரன்ஸ் அதோடு சேர்ந்து ஒரு eventக்காக இங்கு தங்கி இருக்கிறாள் மிருதியா.

மிகவும் புத்துணர்வுடன் அறைக்குள் நுழைய ரூம் சர்வீஸ் ஏற்கனவே அவளுக்கான உணவுகள் மற்றும் இன்றைய நாளின் செய்தி தாள்கள் என அனைத்தையும் வைத்திருக்க, மெல்ல ரோப் உடைக்கு மாறியவள் மெதுவாக அவளுக்கான மின்ட் டீயை எடுத்து பருகிய படி மேகசீன் புரட்டிக் கொண்டே டிவியை போட்டாள்.

"தமார்!!*"

என பெரும் சத்தத்துடன் அவளின் கையில் இருந்த கப் அண்ட் சாசர் கீழே விழுந்து. சில்லு சில்லாக நொறுங்கி போனது. ஒரே நிமிடத்தில் அவளின் இதயம் வெளியே குதித்து விடும் அளவுக்கு எகிற அதே சமயத்தில் டீவியில் இருக்கும் செய்தியை பார்த்ததும் மயக்கமே வராத குறை தான்! ஆம் கனவில் வந்த காமுகன் தான் டீவி மேகசீன் என அனைத்திலும் வந்து கொண்டிருந்தான். அவனது ஆண் வாசனையை நாசியில் உணர்ந்தவள் கண்களில் பயம் அப்பிக் கொண்டது.

“எப்படி? எப்படி இது சாத்தியமாகும்? நான் கனவில் பார்த்தவன். எப்படி உயிரோட? அய்யோ!” என நெஞ்சம் படபடக்க குறுக்கும் நெடுக்குமாக நடந்து கொண்டிருந்தாள். சிறிது நேரத்திலேயே தன்னை கட்டு படுத்திக் கொண்டு எடுத்து அந்த மேகசீனை படிக்க ஆரம்பித்தாள்.

ராணா என்னும் ரணதீரன் 29 வயதான அழகான ஆண்மை நிறைந்த கடுமையான கடும் பாறை, உணர்ச்சிகளை துடைத்த முகத்தை உடையவன். தனது தந்தை விக்ரம சேனனின் குடும்ப வாரிசு என்பதை விட தொழில் வாரிசு. ஒரே மகன் தமிழ் குடும்பம். ஆனால் மும்பையை கட்டி ஆளும் பண வர்க்கம். லீகல் என்றாலும் ரண தீரன் தான் இல்லீகள் என்றால் ராணா! மொத்தத்தில் அடங்காத அசுரன்.

"நான்தான் கனவில் இருக்கிறேனா? இல்லை எனக்கு தான் அப்படி வந்ததா? நிஜமாவே இப்படி ஒரு மனுஷன் உயிரோட இருக்கானா? இவன நான் இதுக்கு முன்னாடி பார்த்ததில்லையே! இப்பதான் இந்த மேகசின்ல பார்க்கிறேன். அப்புறம் எப்படி என்னோட கனவுல அவன் வர முடியும்?" என்று பைத்தியமே பிடித்தது மிருதியாவிற்க்கு.

“எது எப்படி இருந்தாலும் சரி. இனிமேல் இவன் இருக்கும் இடத்தில் நாம் இருக்கவே கூடாது. குழந்தையை பற்றி நம்மிடம் கேட்டானே? அதுவும் என்று அவளது பெல்லி வயிற்றில் இருக்கும் வடுக்களை தடவிப் பார்த்தாள். இது (Appendix) ஒட்டுக்குடல் ஆபரேஷன் தான். ஆனால் குழந்தை குழந்தைன்னு என்னை கனவிலேயே ரொம்ப டார்ச்சர் பண்ணான். டார்ச்சர் மட்டுமா பண்ணான். செக்ஸ் டார்ச்சர் பண்ணிருக்கான்” என அவனது கைகள் சென்ற இடமெல்லாம் அவளின் கைகளும் செல்ல ஒரு நிமிடம் கரண்ட் ஷாக் அடித்தது.

சீக்கிரமாக இந்த ஈவென்ட் மற்றும் கான்ஃபரன்ஸ் இரண்டையும் முடித்துவிட்டு பெங்களூருக்கு மாற்றுதல் வாங்கிவிட்டு இந்த இடத்தை விட்டு ஓடி விட வேண்டும். என்று தீர்மானித்தாள்.

ஆனால் அவள் இங்கிருந்து செல்வதற்கு அசுரன் மனச வைக்க வேண்டுமே அவளது அடிமை சாசனமே அவனிடம் தானே இருக்கிறது பார்ப்போம். இதோ அங்கிருந்த லக்சூரியஷ் ஹாலில் அவளின் டீம் மேட்ஸ் மற்றும் இந்தியாவில் இருந்து அவர்களின் பத்திரிகை பிராஞ்சிலிருந்து சிறப்பான எழுத்தாளர்கள், காமிக்ஸ் வடிவமைப்பாளர்கள் டைரக்டர் மற்றும் முக்கியமான ஆட்கள் என அனைவரும் அந்த இடத்தில் குழுமி இருந்தார்கள். அடுத்த கட்டமாக அவர்களின் பத்திரிக்கையை ஆடியோ வடிவிலாக கொண்டு செல்வதற்கு கான்ஃபரன்ஸ் நடத்தப்பட்டது. அவர்களுடைய கருத்துக்களையும் பவர் பாயிண்ட் பிரசன்டேசனையும் அங்கு வெளிப்படுத்தினார்கள்.

நாளை இரவு ஈவண்ட் மற்றும் ஒரு மிகப்பெரிய இரவு விருந்து இருக்கிறது. என அவள் வேலை செய்யும் பத்திரிகையின் மேனேஜிங் டைரக்டர் கூறிவிட… அனைவரும் கட்டாயமாக கலந்து கொள்ள வேண்டும் என்று இருந்தது. மிருதியா ஒரு யோசனையுடன் அமர்ந்திருந்தாள். இந்த இரவு விருந்தில் அவளுக்கு மேலிருக்கும் ஹையர் ஆபீஸ்சரை சந்தித்து மாற்றுதல் பற்றி பேச வேண்டும் என்று முடிவு எடுத்தாள்.

கான்ஃபரன்ஸில் இருந்து களைப்பாக அறைக்கு வந்தவளின் நினைவில் ஹீலிங் ஹாட் பாத் நினைவு வர... உடனே அவளது உடையை எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பி விட்டாள். காலை நேரத்தை விட இரவு நேரத்தில் கொஞ்சம் கூட்டம் அதிகமாக இருந்தது.

அவள் தனது போனை நோண்டிக் கொண்டே உடமைகளை லாக்கரில் வைத்து பூட்டியவள் டூ பீஸ் உடையுடன் அதனுடன் கூடவே டவல் மட்டும் எடுத்துக் கொண்டு ஒரு கார்னர் பக்கமாக இடத்தை தேடி தண்ணீரில் களைப்புடன் அமர்ந்தவள் மெதுவாக கண்களை மூடினாள்.

“ஹே இது பொண்ணுங்க குளிக்கும் இடம்! வெளியே போங்க” என பெண்களின் கூச்சல் ஹிந்தி, தமிழ், கன்னடம் என கலவையில் ஒலித்துக் கொண்டிருக்க திடீரென பெண்களின் அலறல் சத்தம் கேட்டது.

அவள் மெதுவாக கொஞ்சம் திரும்பி படுத்துக் கொண்டாள். சிறிது நேரம் கழித்து எந்த சத்தமும் இல்லாமல் அமைதியாக இருக்க மெதுவாக கண்களை திறந்தவள் எதிரில் அசுரன்...

மிருதியா கனவு என நினைத்துக் கொண்டு கண்ணை தேய்த்து முழித்து பார்க்க.. அவனே தான்! கைகள் உருண்டு திரண்டு கிரேக்க சிற்பம் போல தனக்கு எதிரில் நீருக்குள் அமர்ந்திருந்தான். பார்வையில் கோபமும் தாபாமும் கொழுந்து விட்டு எரிய அவளை பார்த்தான் ராணா.

அவள் படபடத்த இதயத்துடன் வெடுக்கென எழுந்து கொள்ள அவளின் வலது கையை பிடித்து இழுத்தான் ராணா! மிருதி தண்ணீர் சலசலக்க பொத்தென அவனது மார்பில் விழுந்தாள்.

“பிளீஸ் என்னை விடு! என்னை விட்டுடு”என அவள் உதடுகள் தந்தி அடிக்க, ராணாவின் பார்வை அவளின் மீது மேயிந்தது. “நேற்று இரவை விட ஒவ்வொரு நாளும் இன்னும் அழகாக இருக்கிறாள் b*” என நினைத்தது அவன் மனம்.

அதே கேள்வி நிறுத்தி நிதானமாக இப்பொழுது அவள் சுய நினைவில் இருக்கும் பொழுது மீண்டும் கேட்க பட்டது. "என்னோட குழந்தை எங்கே டி?" என்றான் ஆர்ப்பாட்டம் இல்லாமல்.

மிருதியா அவனது பார்வையில் திணறி கொண்டே “நீங்க தப்பா நினைச்சிட்டு இருக்கீங்க? எனக்கு உங்களை யாருன்னு கூட தெரியாது. எந்த குழந்தையும் என் கிட்ட இல்ல. நான் வெர்ஜின், 22 வயசு பொண்ணு. பிளீஸ் என்னை விட்டுடுங்க” என மீண்டும் கூறினாள்.

ராணாவின் கைகள் அவளின் வளவவளத்த கன்னத்தில் இருந்து வழுக்கி கொண்டு கழுத்தில் இறங்கியது. “பிளீஸ் சார்” என அவள் அவனை தள்ளி விட்டு அங்கிருந்து செல்ல முயல... “நீ எங்கே போனாலும் கடைசியில் நீயே என் கிட்ட வருவ?” என அவளை இளனமாக பார்த்தான். எதிரில் அந்த இடத்தை சுற்றி பேக் போசில் பாதுகாவலர்கள் நின்றிருக்க.. எட்சிள் கூட்டி விழுங்கிய படி அதே இடத்தில் நின்றாள் மிருதி.

“மரியாதையா என்னோட குழந்தைய எங்கே மறைச்சு வச்சிருக்கன்னு சொல்லுடி?” என அருகில் நெறுங்கியவன் அவளின் முன் இரண்டில் ஒன்றை பிடித்து இழுத்தான்.

“ஸ்ஹாஆஆஆ! Bas***” என கத்தினாள் மிருதி.. அவளை கொடூரமாக பார்த்த ராணா அள்ளி எடுத்து தோல் மேல் போட்டுக் கொண்டு நடந்தான்.

“விடு டா!!” என மிருதி கத்த ஆரம்பித்தாள்.


தொடரும்…
 
Top