அத்தியாயம்- 19

[Pradhanya]

பல்லவி சொன்ன விசயங்கள் தான் இருவரது நினைவிலும் இருந்தது. மலர் விழியின் முகம் செவ்வானமாக சிவந்து போனது. இன்னும் சிவக்க வைக்க வந்து விட்டான் வெற்றி மாறன்.

அவளை பார்த்துக் கொண்டே படுக்கைக்கு வந்தான். வெற்றியை பார்த்ததும் வேகமாக முகத்தை மூடினாள் மலர்விழி.

வெற்றி எதுவும் பேச வில்லை. இருவரும் அப்படி ஒரு நிலையில் இருந்தார்கள். அமைதியாக படுத்தான் அவளுக்கு பக்க வாட்டில். மெதுவாக போர்வையை விலக்கி ஓர கண்ணால் வெற்றியை பார்த்தாள் மலர்விழி.

நான் வந்து என மலர் ஆரம்பிக்க, "என்னையவே நான் கட்டு படுத்திட்டு இருக்கேன் டி! மொத்தமா நாளைக்கு கச்சேரி வச்சுக்கலாம்ன்னு சோ தேவையில்லாம ஏழரைய இழுத்து விட்டுக்காத மலரே!" என சொல்லிய படி அவனுக்கு முதுகு காட்டினான் வெற்றி.

அவன் சொல்லி முடிக்க வில்லை. அதற்குள் மலரானவள் அவனை பின்னால் இருந்து அணைத்துக் கொண்டாள்.

"மலரே ஏன்டி!" என வெற்றி கரகரத்த குரலில் பேச வர, மாமா பிளீஸ் டிரை டூ அண்டர்ஸ்டான்ட் என்னோட பக்கத்தில் யாரு இருந்தாலும், கால் போட்டு தூங்கி பழகிட்டேன். இப்போ என் பக்கத்தில் நீங்க இருக்கீங்க. அதனாலே எனக்கு இப்படி தான் தூங்க பிடிச்சிருக்கு.

"ஹே மலரு எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு டி!" என வெற்றி தன்னை கட்டு படுத்திக் கொண்டு கூற, அவனது கையை நருக்கென கடித்தாள்.

வெற்றி அமைதியாக "மலர் அப்புறம் தேன் எடுக்க வண்டு வந்தால் அதுக்கு நான் பொறுப்பில்லை.."

அவள் மீண்டும் கடிக்க, வெற்றி சுரணையே இல்லாமல் பேசிக் கொண்டிருந்தான். உங்க முதுகிலே கடிச்சேன் அது உங்களுக்கு வலிக்கலயா! என முட்டினாள். முன் மொட்டுகளால்.

வெற்றி கடுப்புடன் இதெல்லாம் ஒரு கடியா!

பின்ன எப்படி கடிக்கணும்? என மலர் அவனது திரட்சியான தோல் பட்டையில் அழுத்தமாக கடித்தாள்.

வெற்றி சிரித்தான்.

"இப்போ எதுக்கு மாமா சிரிக்கிரீங்க? உங்களுக்கு அந்த எண்ணங்கள் போகணும்னு தான் கடிச்சேன். இப்போ ஓகே தானே!"

இன்னும் நியாபக படுத்தாமல் இருந்தால் சரி.

எதை நியாபக படுத்தினேன் நான்? என மலர் கேட்க..

நான் கடிச்சி காட்டிடுவேன். இப்போவே சம்பவம் நடந்திடும். சோ என அவ்விடத்தை விட்டு எழுந்தவன் எதிரில் உள்ள சோபாவில் காலை குறுக்கி கொண்டு படுத்தான்.

என்ன இந்த மாமா? எதை பத்தி சொல்லிட்டு போறாங்க என யோசித்து கொண்டே படுத்தவள் எண்ணத்தில் அவனது செய்கையை யோசித்து பார்க்க உச்சி முதல் பாதம் வரை சிலிர்த்து போனது.

நல்ல வேளை மாமா இப்போ அங்கே படுத்திருக்கிறதே நல்லது தான் என நினைத்துக் கொண்டாள்.

இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் மோகத்தீயால் பார்த்துக் கொண்டார்கள்.

"எதுக்கு டி என்னையவே பார்க்கிற?"

"மாமா!" என கொஞ்சலுடன் அழைத்தாள் மலர்விழி.

வெற்றி அவளுக்கு முதுகு காட்டி படுத்துக் கொண்டான்.

அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த மலர். எப்பொழுது உறங்கினாள் என அவளுக்கே தெரிய வில்லை. ஆனால் காலையில் எழும் போது மாறனின் நெஞ்சத்தை மஞ்சமாக்கி படுத்திருந்தாள் மலர்விழி.

"நீ எப்படி டி இங்கே வந்த?"

"எனக்கு தெரில மாமா! நீங்க பக்கத்தில் இல்லாம எனக்கு தூக்கம் வரல! அது தான் உங்க மேல வந்து படுத்துகிட்டேன்" என்றவள் அவனது நெஞ்சில் வழிசல் ஒழுக இறுக்கி அணைத்தபடி கிடந்தாள்.

வெற்றிக்கு பிடித்திருந்தது. அவளின் தலையை வருடி விட்டவன். சரி கட்டிலில் போய் தாராளமா படு.

இல்ல மாமா இன்னும் பத்து நிமிசம். பிளீஸ் பிளீஸ் என கெஞ்சி மீண்டும் ஒரு கால் மணி நேரம் உறங்கினாள்.

அதன் பின் இருவரும் குளித்து முடித்து வெளியே வந்தார்கள். வெற்றி அன்று வாங்கிய அரக்கு கலர் பட்டு புடவையில் பச்சை வண்ண பிளவ்ஸ் தலை நிறைய மல்லிகை பூ என மலர்விழி அழகாக வந்து நின்றாள். அவளுக்கு அருகில் இணையாக வெற்றி மாறன் கம்பீரமும் அழகும் ஒரு சேர மிடுக்குடன் வேஷ்டி சட்டையில் வந்தான்.

பல்லவி இமை வெட்டாமல் தன் மகனையும், மருமகளையும் பார்த்தார். அத்தனை சந்தோசமாக இருந்தது. வேகமாக எலுமிச்சை பழம் எடுத்து வந்து இருவருக்கும் சுற்றி போட்டார்.

மா என்ன பண்ற? என வெற்றி கேட்க..

அட போடா உனக்கு யாரு சுத்தி போட்டா? மலர் பக்கத்தில் நீ நிக்கிற! அதனாலே உனக்கு சேர்த்து சுத்தி போட்டேன். மத்த படி ஒன்னும் இல்ல என உள்ளே சென்றார்.

அப்போ நான் போறேன் என வெற்றி நகர.. மாமா நில்லுங்க ஓவரா பண்ண வேணாம். என கோபத்துடன் பார்த்தாள் மலர்.

ம்ம் பொண்டாட்டி பார்த்ததும் நிக்கிறான். இதுவே நான் சொன்னதுக்கு அந்த ஏறு ஏறுறான். என கொஞ்சம் சத்தமாகவே கூறினார் பல்லவி.

மா அப்படி எல்லாம் இல்லை. நீ.. உனக்காக தான்! நீ சொன்ன வார்த்தைக்காக தான் நான் இவளை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன். தேவையில்லாம எதையும் மனசுல போட்டு வச்சிட்டு இருக்காதீங்க! பிரசர் ஏற போகுது என்றான் வெற்றி.

மலர்விழி தயக்கத்துடன் பார்க்க, பல்லவி தெளிவுடன் நீ சொல்றது கரெக்ட் தான் எனக்காக தான் நீ கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்கிட்ட.. ஆனால் இந்த கல்யாணம் எனக்காக இல்ல இந்த குடும்பத்துக்காக... அவளுக்காக தான் நான் உனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சேன். ஆனால் இப்போ இந்த கல்யாணம் முழுக்க முழுக்க இந்த குடும்பத்தோட நல்லதுக்கு நடந்திருக்கு. உனக்காக தான் மலர்... அதே போல அவளுக்காக தான் நீ! என்றவர் அவன் முன் நகை பெட்டியை நீட்டினார்.

என்ன இது என? வெற்றி கேட்க..

மலருக்காக தாலி கொடி தங்கத்தில் பண்ணேன். இதுல இருக்கு. அவளுக்கு கோவிலில் போய் நீ போட்டு விடு. அதே போல இது கல்யாண மாலை. கோவில் கிணற்றில் இதை கும்பிட்டு போடுங்க, தாலி கயிற்றை மாற்றி தாலி கொடி போட்டு விட்டு நல்லா கடவுளை வேண்டிக்கிட்டு சீக்கிரம் பொழுதோட வீட்டுக்கு வாங்க என அனுப்பி விட்டார்.

சரிங்க அத்தை என மலர் சொல்லி விட்டு கிளம்பினாள் வெற்றியுடன். இருவரும் புல்லட்டில் புறப்பட்டார்கள்..

அவர்கள் இந்த பக்கம் நகர்ந்ததும் பொற்கொடி போன் செய்தாள்.

"மா"

சொல்லு டி நானே உனக்கு கூப்பிடனும்னு நினைச்சேன். நீயே கூப்பிட்டுட்ட என பல்லவி சிரித்துக் கொண்டே பேசினார்.

"அம்மா அது இளமாறன்"

ஹே நேத்தே உன் கிட்ட என்ன சொன்னேன்? அவனை பத்தி பேசாதனு தானே சொன்னேன். இப்போ திரும்ப திரும்ப அவனை பத்தி பேசுற..

அம்மா அவன் இங்கே எங்க வீட்டில் இருக்கான். உன்னை பார்க்கணுமாம் அங்கே வரேன்னு சொன்னான். ஆனால் நான் தான் அவனை பிடிச்சு வச்சிருக்கேன் என பொற்கொடி கூறி முடித்தாள்.

பல்லவி ஒரு சில நொடியில் அமைதி ஆகி விட்டார்.

"அம்மா"

"அம்மா" என பொற்கொடி திரும்ப திரும்ப அழைக்க,

மா உங்களை பார்க்கணும் நான் அங்கே வரேன் என இளமாறன் பொற்கொடியின் போனை பிடுங்கி பேசினான்.

"நீ இங்கே வந்த! உன்னை வெட்டி போட்டுடுவேன். உனக்கு எவ்ளோ தைரியம் இருந்தால் வீட்டுக்கு வரேன்னு சொல்லுவ?" என பல்லவி கொந்தளிப்புடன் பேசினார்.

அம்மா நான் பண்ணது தப்பு தான் பிளீஸ் இங்கே வாங்க மா! பேசியே ஆகணும். என இளமாறன் கெஞ்சினான்.

வரேன் டா! ஆனால் நீ இங்கே வர கூடாது. உன்னை அங்கேயே கழிச்சு கட்டுறேன் என கொண்டையை முடிந்து கொண்டு எழுந்தார் பல்லவி.

வீட்டு சாவியை பூட்டி அதை வெளி பாத்ரூமில் வைத்தவர். கேட்டை சாத்தி விட்டு கிளம்பினார். இளமாறன் அங்கும் இங்கும் நடந்து கொண்டிருந்தான். எப்படி அம்மாவை சமாதானம் செய்வது என தெரிய வில்லை .

பல்லவி வேகமாக பொற்கொடியின் வீட்டில் நுழைந்தவர். இளமாறன் அங்கிருப்பதை பார்த்ததும் சட்டையை உலுக்கி கன்னம் கண்ணமாக அரைய ஆரம்பித்தார்.

இளமாறன் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக நின்றான். என் குடும்ப மானத்தையும், அது கூடவே ஒரு அப்பாவி பொண்ணோட மனசுல ஆசைய வளத்திட்டு கல்யாணம் வரைக்கும் கொண்டு வந்து கம்பி நீட்டிட்டியே டா பாவி! நீ நல்லாருப்பியா? நீ நாசமா போயிடுவ! என ஆகிருஷத்தில் பேசியவர் அவனை அடித்து ஓயுந்து மயங்கி விழுந்தார்.

அம்மா என பொற்கொடி, இளமாறன் இருவரும் வந்தார்கள். பிரகாஷ் பதட்டத்துடன் இன்னொரு பக்கம் வந்து சேர்ந்தான்.

மயக்கம் தெளிந்து மாரில் கைவைத்த படி எதிரில் நிர்பவனை பார்த்தார் பல்லவி.

இளமாறன் தன் அன்னையின் எதிரில் அமர்ந்தவன். மா நான் வேணும்னு பண்ணல.. நான் நிச்சயமான விசயத்தை என்னோட ஹெட் ஸ்டாப் கர்னல் கிட்ட சொண்ணனும். அவரோட பொண்ணு சூசைட் அட்டம்ட் பண்ணிட்டா! என்னைய என்ன பண்ண சொல்றீங்க? என்னாச்சு வேற வழி தெரியல.. மலர் கிட்ட சொல்ல எனக்கு கஷ்டமா இருந்தது.

அங்கே போனதும் எனக்கு மூணு நாளில் கல்யாணம் பண்ணி வச்சுட்டாங்க! என்னை தான் கட்டிப்பேன்னு சுருதி அவ்வளவு பிடிவாதம். கர்னல் என் கிட்ட கெஞ்சாத குறையா கேட்டாரு அதுக்கு தான் ஒத்துக்கிட்டேன் என்றான் இளமாறன்.

அப்புறம் எதுக்கு இங்கே வந்த? அப்படியே போக வேண்டியது தானே! நீ இங்கே வராமல் இருப்பது தான் மலருக்கு நல்லது. இப்போ அவள் உனக்கு நிச்சியம் பண்ண பொண்ணு இல்ல உன் அண்ணனோட பொண்டாட்டி. உன்னோட அண்ணி. அதனாலே உன்னை பார்த்தால் அவளுக்கு சங்கடமா இருக்கும். உன்னோட வாழ்க்கைய நீ அமைச்சிக்கிட்ட.. உன்னால வெற்றி இதுல மாட்டிகிட்டான். அவங்க விருப்பம் இல்லாம பண்ண கல்யாணம். இந்து மூணு மாசம் கழிச்சு தான் அவங்க ஒருத்தரை ஒருத்தர் விரும்பி அவங்க வாழ்க்கைய வாழ ஆரம்பிச்சிருக்காங்க. அதில் மண் அள்ளி போட்டுடாத! இங்கே இருந்து போ என கூறினார் பல்லவி.

இளமாறன் தன் அன்னையை தவிப்புடன் பார்த்தவன். சரி என நகர்ந்தான்.

அந்த நேரம் அவனுக்கு ஸ்ருதியிடம் இருந்து அழைப்பு வந்தது.

ஹலோ ஸ்ருதி!

மாறன் நான் ஜெகபதி பாபு பேசுறேன்.

சொல்லுங்க கர்னல்.

நாங்க ஆன் தி வே! உங்க வீட்டுக்கு வந்திட்டு இருக்கோம்.

இளமாறன்....?

*

கோவிலில்...

முதல் முறை உன்னோட கழுத்தில் விருப்பம் இல்லாம தாலி கட்டி இருக்கலாம். ஆனால் இந்த முறை என்னோட விருப்பத்தோடு என்னோட மலருக்கு இந்து தாலி
யை போட்டு விடுறேன் என வெற்றி மாறன் மலரின் கழுத்தில் கொடியை போட்டு விட்டான்.

மலர்விழி தன் கணவனை ஆசையுடன் பார்த்தாள்.

வருவான்.