அவளை பேச விடாமல் தோல் மேல் போட்டுக் கொண்டு சென்றான் ராணா. “ஹே விடு டா” என கத்த ஆரம்பித்தாள் மிருதி. ராணா வாயை திறப்பானா என்ன? ம்ம் ஹி ம்ம்.. அவளது உடமைகளை பூட்டி வைத்திருக்கும் லாக்கர் பக்கம் தூக்கி வந்தவன் மெல்ல இறக்கி விட்டான். அதற்குள் அங்கிருந்த காவலாளிகள் அனைவரும் வெளியே சென்றிருக்க அந்த இடமே காலியாக இருந்தது.
“என்னோட குழந்தை எங்கே?” என மீண்டும் அதே கேள்வி. அவள் நொந்து போனாள். சத்தியமா எனக்கு தெரியாது என அவனிடம் இருந்து விடுபட போராடினாள் மிருதி. ராணா அவளின் மோவாயை பிடித்து “நீ பொய் சொல்ற! உன்னை பார்த்தாலே அது தெரியுது. நான் யாருன்னு தெரியுமா டி! இவ்வளவு நேரமும் பொறுமையா பேச காரணம் என்னோட குழந்தை தான். யார் கிட்ட எவ்ளோ பணம் வாங்கின? அன்னிக்கு நைட்டு என்ன நடந்ததுன்னு எனக்கு இப்போவும் நியாபகம் இருக்கு. ஆனால் உன்னை தேடி கண்டு பிடிக்க கொஞ்சம் நாள் எடுத்துக்கிட்டென்.” என பொறுமையாக கூறினான்.
“இவன் எதை பற்றி பேசுகிறான்?” என துளி கூட மிருதிக்கு தெரிய வில்லை. அவள் மீண்டும் சொன்னதையே சொல்லிக் கொண்டிருக்க அவளின் உடலின் மேல் அப்படியே மோதி அழுத்தியவன். உன் கிட்ட இருந்து என் குழந்தையை வாங்காமல் விட மாட்டேன். என உதட்டுடன் உதடு பொறுத்தினான். அவள் துவண்டு கீழே விழும் நிலைக்கு சென்றாள். அவளை வளைத்து பிடித்தவன் மெல்ல மெல்ல வன் உதடுகள் ஊர்ந்து அவளின் கழுத்துக்கு கீழ் இறங்கியது.
“பிளீஸ் என்னை விடு! நிஜமாவே நான் எந்த பையனோடயும் எல்லை மீறினது இல்ல. நான் வெர்ஜின். சத்தியமா உன்னை இன்னிக்கு தான் முதல் முறை பார்க்கிறேன்” என திணறினாள். அவனது காதுகளுக்கு அவள் சொல்வது நன்றாகவே கேட்டது. ஆனால் அவளின் மேல் உள்ள மோகத்தில் இருந்து உடனடியாக விடு பட முடிய வில்லை. நேற்று இரவு அவளின் பெண்மையை பரிசோதிக்க தான் தொட்டு தொட்டு அவள் துடிக்க துடிக்க அராஜகம் செய்தான் அசுரன். ஆனால் எப்பொழுது அவளின் அந்தரங்கத்தை ஸ்பரிசித்தானோ? அந்த நொடியில் இருந்து அவளை தனக்கு கீழே கொண்டு வந்து அவளை துடிக்க துடிக்க அவளை மோக கூடலில் ஆள வேண்டும் என வெறி தோன்றியது. ஆனால் அதை விட இப்பொழுது தன் குழந்தை எங்கே இருக்கிறது? என தெரிந்து கொள்வது தான் முக்கியம்.
ராணா கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவளின் மார்பை கசக்கி அவனது வன் உதடுகள் அங்கத்தை அழகாக மறைந்திருக்கும் அந்த பட்டாம் பூச்சி போன்ற வடிவ உள்ளாடையை விலக்கி விட கைகள் துடித்தது. அவளின் அங்கங்கள் கொஞ்சம் எடுப்பாக இருக்க எடுக்க துடித்தான். “ஹக்!!” என துள்ளியவள் அவனது கைகளை பிடித்துக் கொள்ள, அவளின் இரண்டு கைகளையும் மேல் நோக்கி தூக்கி விட்டவன் நாபி சுளியில் அழுத்தமாக முத்தம் பதித்து தடவியவன் மெல்ல மெல்ல ஏறி வேக தடைக்கு வந்து நின்றான்.
இன்னொரு கை ஒரு பக்க கனியை சுமந்து கொண்டிருக்கும் காம்புகளை கிள்ள துடிக்க, உடையை விலக்கி விடாமல் கைகளை உடையின் உள்ளுக்குள் நுழைத்து கசக்கினான். அவளின் கண்களில் சுகத்துக்கு மீறிய கண்ணீர் தெரிய.. “சொல்லு டி என் குழந்தை எங்கே?” என உடையின் மேல் அழுத்தமாக கடித்தான். நரகமாக உணர்ந்தாள் மிருதியா.
அவளின் கண்களில் நீரை கண்டவன் இன்னும் இன்னும் என அவளின் ஈரமான உள்ளாடையை இன்னும் உதடு கொண்டு உறிஞ்சு கடித்து ஈர படுத்தினான். மிருதியாவின் முகம் சுகத்துக்கும், துக்கத்துக்கும் நடுவில் போராடிக் கொண்டிருந்தது. அவள் வாயில் இருந்து குழந்தையை பற்றிய எந்த விவரங்களும் வராமல் போக.. கோபம் கொண்டவன் அவளின் சென்சார் வெட்டு சரிவில் கைகளை நுழைத்தான்.
மிறுதியா எவ்வளவோ எதிர்ப்பை காட்டியும் பலன் இல்லை. அவனின் நோக்கம் நிறைவேறி விட கைகளில் ஈரத்தை தொட்டு உணர்ந்தவன் அவளிடம் காட்டினான். அவள் விசும்ப ஆரம்பித்தாள். மிருதியாவின் காதுக்கு அருகில் எதோ கதைத்தான். ஆவேசமாக கோபத்தில் பொங்கியவள் தன்னால் முடிந்த மட்டும் சக்தியை பயன் படுத்தி அவனை தள்ளி விட்டு செல்ல முயற்சி செய்தாள்.
அதற்கு முன் ராணா நடந்து கொண்டே யாருக்கோ போனில் அழைத்தான். மிருதி அங்கேயே தடுக்க பட்டாள். “என்னை விடுங்க?” எனக்கு எதுவும் தெரியாது என அழுது கதறினாள். அவளின் ஓலம் பலிக்க வில்லை. திடீரென இரண்டு பணிப்பெண்கள் அவளின் முன்னால் உடையுடன் வந்து நின்றார்கள்.
இதை போட்டுக்க சொன்னாங்க. ராணா சாரு என நீட்டினார்கள். முடியாது என அவள் சொல்ல வர, உடை மாற்றி விட்டு டிப் டாப்பாக வந்து நின்றான் ராணா!
“பாஸ் அவங்க வேணாம்னு சொல்றாங்க.” என பணிப்பெண்கள் கூற.. “என் கிட்ட கொடுக்க நான் போட்டு விடுறேன்” என வாங்க வந்தான். அதற்குள் வேகமாக உடையை வாங்கிக் கொண்டவள் தன் நிலையை எண்ணி தலை தாழ்த்தி கொண்டு உடை அணிந்து வந்தாள்.
"வா" என ராணா முன்னே நடக்க.. "என்னைய எங்க கூட்டிட்டு போறீங்க?" என்று பதற்றத்துடன் கேட்டாள் மிருதி.
"உன்கிட்ட இருந்து உண்மைய வரவழைக்க போறேன்" என்று கூறிக்கொண்டே முன்னாள் நடந்தான் ராணா.
மிருதியாவின் மனதில் "ஒருவேளை என்ன ரேப் பண்ண பார்க்கிறானா? அய்யோ இவனை நான் பார்த்ததே இல்லையே? இவனை பார்த்ததுக்கான எந்த ஒரு ஞாபகமும் என்னோட மூளையில இல்லவே இல்லையே! " என்று அவள் புலம்பிக்கொண்டே "சத்தியமா உங்க குழந்தையை பத்தி எனக்கு தெரியாது." என்று மீண்டும் கூற ஆரம்பித்தாள்
ராணா அவளை அழுத்த பார்வையுடன் பார்த்து “அதுக்கு தான் கூட்டிட்டு போறேன். உனக்கு ஷாக் வச்சு செக் பண்ண போறேன்” என்று கூறினான்.
“என்ன சொல்ற?” என்றும் பயந்து கொண்டே கேட்டாள்.
“சைக்கியாட்ரிக் டாக்டரை வர சொல்லி இருக்கேன். ஒருவேளை உன்னோட மனசுக்குள்ள ஆழ் மனசுல ஞாபகங்கள் இருந்ததுனா. உன்னோட வாய்.. அது பொய் சொல்லும் ஆனா நீ தூங்கிட்டு இருக்கும்போது உன்னோட மூளை பொய் சொல்லாது. அதனால நான் அதை செக் பண்ணி கண்டுபிடிச்சுக்கிறேன்” என்றுவிட்டு சென்றான்.
அவள் "இல்லை நான் வர மாட்டேன்" என தடுக்க விரும்ப. அப்போ நீ என்கிட்ட பொய் தானே சொல்ற? என்று ரானா அவளைப் பார்த்தான்.
“சத்தியமாக உண்மைய தான் சொல்றேன்” என்று மிருதியா அவனின் காலில் விழாத குறையாக கெஞ்சினாள்.
ராணா அவளைப் பார்த்து ஏளனமாக சிரித்தவன் “அங்க வா டாக்டர் செக் பண்ணி சொல்லுவாங்க. நீ பொய் சொல்றியா? உண்மை சொல்றியான்னு?” என்று பற்களை கடித்தபடி அவளை அழைத்துச் சென்றான்.
“எங்கே போறோம்? எந்த ஹாஸ்பிட்டல்?” என மிருதியா கேட்க..
“மும்பை அவுட்டர்ல என்னோட வில்லா இருக்கு. அங்க போறோம்” என்று அவளை அழைத்துச் சென்றான். செல்வதற்கு முன்னால் கண்களை கட்டி விட்டான். ” எதுக்கு இதெல்லாம் பண்றீங்க?” என்று மிருதியா அவனிடம் கேட்க..
ரானா எகத்தாளமாக சிரித்தபடி “நீ ஒரு லோ கிளாஸ்.. தர டிக்கெட். அங்கிருந்து திருடிட்டு போயிட்டேனா? நான் லீகல் இல்லீகள் எல்லாமே பண்ற ஆளு. என்னை விவகாரமான இடத்தில மாட்டி விட்டுட்டேனா?’ என்று கூறியவன் அந்த இடத்திற்கு அழைத்துச் சென்றான்.
அவளால் நொந்து வருத்தப்பட மட்டுமே முடிந்தது.
கண்களை அவிழ்த்து விட்டபடி அந்த அரண்மனையான வில்லாவிற்குள் மிருதியா அழைத்துவரப்பட்டாள். அறையில் ஏற்கனவே டாக்டர் காத்திருந்தார். “போ போய் அங்க போய் படு” என்று ராணா அதட்ட..
“நான் சொல்றத கேளுங்க” என்று மீண்டும் மிருதியாக பேச ஆரம்பித்தாள்.
“போய் படுடி” என்று பற்களை கடித்தபடி கூறினான். வேறு வழியில்லாமல் பெருமூச்சு விட்டபடி அவள் சென்று படுத்தாள். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக செலுத்தப்பட்ட மருந்து வீரியத்தின் காரணமாக ஆழமான தூக்கத்திற்கு சென்றாள்.
ராணா ஒரு புறம் நின்று கொண்டு நடப்பதை வேடிக்கை பார்த்தான். மருத்துவர் அவளின் தலையில் ஒரு ஹெல்மெட் மற்றும் அதில் நிறைய ஒயர் கனெக்சன் சென்று அதன் நேராக ஒரு மானிட்டர் திரையில் இணைக்கப்பட்டிருந்தது. இன்னொரு பக்கம் கரண்ட் ஷாக் ரெகுலேட்டர் இருக்க மெதுமெதுவாக இயக்கி அவளிடம் பேச்சு கொடுத்த மருத்துவர் கரண்ட் ஷாக்கை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அதிகப்படுத்தினார்.
“இல்ல நான் கன்னி பொண்ணு தான். இதுக்கு முன்னாடி இவரை பார்த்ததே இல்லை.” என்று சொன்னதையே திரும்பத் திரும்ப கூறினாள்.
அவள் பொய் கூறுகிறாளா? உண்மை கூறுகிறாளா? என்று தெரிந்து கொள்ள பக்கத்தில் இன்னொரு மிஷின் இருந்தது. அது அவளின் மனநிலை ரத்த ஓட்டம் என அனைத்தையும் கண்காணித்துக் கொண்டிருக்க... அரை மணி நேரம் இப்படியே நடந்தது.
“சார் அவங்க உண்மைதான் சொல்றாங்க” என்று மருத்துவர் கூற.. “ஷாக்கை அதிகப்படுத்துங்கள்” என்று ராணா கூறினான்.
ஒவ்வொரு முறை அதிகப்படுத்தும் போதும் மிருதியாவின் வாயிலிருந்து உண்மைகள் மட்டுமே வந்தது கடைசியில் மின்சாரம் தாங்காமல் அவளின் வாயிலிருந்து ரத்தம் கசிய ஆரம்பித்தது.
”சார் இதுக்கு மேல அதிகமா வச்சா அவங்க செத்துடுவாங்க. அவங்க சொல்றது உண்மைதான்னு ஓடிட்டே இருக்கு. பாருங்க அவங்க பொய் சொல்லல” என்று கூறினார் மருத்துவர்.
தலையை கோதி தாடியை வருடிய படியே நேராக அவளை அருகில் வந்து பார்த்தான் ராணா. “ரிபோட் சரியா இருக்கு அவங்க பொய் சொல்லல சார்” என்றார் மருத்துவர்.
“சரி நீங்க கயனக்காலஜிஸ்ட் டாக்டர வர சொல்லுங்க” என்று கூறினார்.
“சார் அவங்க நிஜமாவே வர்ஜின் தான்னு சொல்றாங்க” என்று சொல்ல..
“சொன்னத மட்டும் செய்” என்று கத்தி முனையில் மிரட்டுவது போல அதட்டினான் ராணா.
அதே போல மருத்துவர் வந்து அவளை பரிசோதித்து விட்டு "இவங்க கன்னி பொண்ணு தான்" என்று கூறிவிட்டுச் சென்றார்.
ராணாவிற்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை.
மிருதி ஆழ் நிலை மயக்கத்தில் இருந்தாள். அவளின் முகத்தை பார்த்தான் ரானா. அன்னிக்கு ராத்திரி இவள் கூடத்தான் இருந்தேன் என்று ராணா உறுதியாக நம்பினான். ஆனால் இவள் இல்லவே இல்லை என்கிறாள்.
அப்போ நடுவில் என்ன நடந்தது?
அப்போ மிருதியா சொல்றது உண்மைன்னா? ராணா சொல்றது உண்மை இல்லையா? என்ன நடந்திருக்கும் நடுவில்? பார்க்கலாம் கதை அடுத்த கட்டத்திற்கு நகரப்போகிறது.
தொடரும்…
“என்னோட குழந்தை எங்கே?” என மீண்டும் அதே கேள்வி. அவள் நொந்து போனாள். சத்தியமா எனக்கு தெரியாது என அவனிடம் இருந்து விடுபட போராடினாள் மிருதி. ராணா அவளின் மோவாயை பிடித்து “நீ பொய் சொல்ற! உன்னை பார்த்தாலே அது தெரியுது. நான் யாருன்னு தெரியுமா டி! இவ்வளவு நேரமும் பொறுமையா பேச காரணம் என்னோட குழந்தை தான். யார் கிட்ட எவ்ளோ பணம் வாங்கின? அன்னிக்கு நைட்டு என்ன நடந்ததுன்னு எனக்கு இப்போவும் நியாபகம் இருக்கு. ஆனால் உன்னை தேடி கண்டு பிடிக்க கொஞ்சம் நாள் எடுத்துக்கிட்டென்.” என பொறுமையாக கூறினான்.
“இவன் எதை பற்றி பேசுகிறான்?” என துளி கூட மிருதிக்கு தெரிய வில்லை. அவள் மீண்டும் சொன்னதையே சொல்லிக் கொண்டிருக்க அவளின் உடலின் மேல் அப்படியே மோதி அழுத்தியவன். உன் கிட்ட இருந்து என் குழந்தையை வாங்காமல் விட மாட்டேன். என உதட்டுடன் உதடு பொறுத்தினான். அவள் துவண்டு கீழே விழும் நிலைக்கு சென்றாள். அவளை வளைத்து பிடித்தவன் மெல்ல மெல்ல வன் உதடுகள் ஊர்ந்து அவளின் கழுத்துக்கு கீழ் இறங்கியது.
“பிளீஸ் என்னை விடு! நிஜமாவே நான் எந்த பையனோடயும் எல்லை மீறினது இல்ல. நான் வெர்ஜின். சத்தியமா உன்னை இன்னிக்கு தான் முதல் முறை பார்க்கிறேன்” என திணறினாள். அவனது காதுகளுக்கு அவள் சொல்வது நன்றாகவே கேட்டது. ஆனால் அவளின் மேல் உள்ள மோகத்தில் இருந்து உடனடியாக விடு பட முடிய வில்லை. நேற்று இரவு அவளின் பெண்மையை பரிசோதிக்க தான் தொட்டு தொட்டு அவள் துடிக்க துடிக்க அராஜகம் செய்தான் அசுரன். ஆனால் எப்பொழுது அவளின் அந்தரங்கத்தை ஸ்பரிசித்தானோ? அந்த நொடியில் இருந்து அவளை தனக்கு கீழே கொண்டு வந்து அவளை துடிக்க துடிக்க அவளை மோக கூடலில் ஆள வேண்டும் என வெறி தோன்றியது. ஆனால் அதை விட இப்பொழுது தன் குழந்தை எங்கே இருக்கிறது? என தெரிந்து கொள்வது தான் முக்கியம்.
ராணா கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவளின் மார்பை கசக்கி அவனது வன் உதடுகள் அங்கத்தை அழகாக மறைந்திருக்கும் அந்த பட்டாம் பூச்சி போன்ற வடிவ உள்ளாடையை விலக்கி விட கைகள் துடித்தது. அவளின் அங்கங்கள் கொஞ்சம் எடுப்பாக இருக்க எடுக்க துடித்தான். “ஹக்!!” என துள்ளியவள் அவனது கைகளை பிடித்துக் கொள்ள, அவளின் இரண்டு கைகளையும் மேல் நோக்கி தூக்கி விட்டவன் நாபி சுளியில் அழுத்தமாக முத்தம் பதித்து தடவியவன் மெல்ல மெல்ல ஏறி வேக தடைக்கு வந்து நின்றான்.
இன்னொரு கை ஒரு பக்க கனியை சுமந்து கொண்டிருக்கும் காம்புகளை கிள்ள துடிக்க, உடையை விலக்கி விடாமல் கைகளை உடையின் உள்ளுக்குள் நுழைத்து கசக்கினான். அவளின் கண்களில் சுகத்துக்கு மீறிய கண்ணீர் தெரிய.. “சொல்லு டி என் குழந்தை எங்கே?” என உடையின் மேல் அழுத்தமாக கடித்தான். நரகமாக உணர்ந்தாள் மிருதியா.
அவளின் கண்களில் நீரை கண்டவன் இன்னும் இன்னும் என அவளின் ஈரமான உள்ளாடையை இன்னும் உதடு கொண்டு உறிஞ்சு கடித்து ஈர படுத்தினான். மிருதியாவின் முகம் சுகத்துக்கும், துக்கத்துக்கும் நடுவில் போராடிக் கொண்டிருந்தது. அவள் வாயில் இருந்து குழந்தையை பற்றிய எந்த விவரங்களும் வராமல் போக.. கோபம் கொண்டவன் அவளின் சென்சார் வெட்டு சரிவில் கைகளை நுழைத்தான்.
மிறுதியா எவ்வளவோ எதிர்ப்பை காட்டியும் பலன் இல்லை. அவனின் நோக்கம் நிறைவேறி விட கைகளில் ஈரத்தை தொட்டு உணர்ந்தவன் அவளிடம் காட்டினான். அவள் விசும்ப ஆரம்பித்தாள். மிருதியாவின் காதுக்கு அருகில் எதோ கதைத்தான். ஆவேசமாக கோபத்தில் பொங்கியவள் தன்னால் முடிந்த மட்டும் சக்தியை பயன் படுத்தி அவனை தள்ளி விட்டு செல்ல முயற்சி செய்தாள்.
அதற்கு முன் ராணா நடந்து கொண்டே யாருக்கோ போனில் அழைத்தான். மிருதி அங்கேயே தடுக்க பட்டாள். “என்னை விடுங்க?” எனக்கு எதுவும் தெரியாது என அழுது கதறினாள். அவளின் ஓலம் பலிக்க வில்லை. திடீரென இரண்டு பணிப்பெண்கள் அவளின் முன்னால் உடையுடன் வந்து நின்றார்கள்.
இதை போட்டுக்க சொன்னாங்க. ராணா சாரு என நீட்டினார்கள். முடியாது என அவள் சொல்ல வர, உடை மாற்றி விட்டு டிப் டாப்பாக வந்து நின்றான் ராணா!
“பாஸ் அவங்க வேணாம்னு சொல்றாங்க.” என பணிப்பெண்கள் கூற.. “என் கிட்ட கொடுக்க நான் போட்டு விடுறேன்” என வாங்க வந்தான். அதற்குள் வேகமாக உடையை வாங்கிக் கொண்டவள் தன் நிலையை எண்ணி தலை தாழ்த்தி கொண்டு உடை அணிந்து வந்தாள்.
"வா" என ராணா முன்னே நடக்க.. "என்னைய எங்க கூட்டிட்டு போறீங்க?" என்று பதற்றத்துடன் கேட்டாள் மிருதி.
"உன்கிட்ட இருந்து உண்மைய வரவழைக்க போறேன்" என்று கூறிக்கொண்டே முன்னாள் நடந்தான் ராணா.
மிருதியாவின் மனதில் "ஒருவேளை என்ன ரேப் பண்ண பார்க்கிறானா? அய்யோ இவனை நான் பார்த்ததே இல்லையே? இவனை பார்த்ததுக்கான எந்த ஒரு ஞாபகமும் என்னோட மூளையில இல்லவே இல்லையே! " என்று அவள் புலம்பிக்கொண்டே "சத்தியமா உங்க குழந்தையை பத்தி எனக்கு தெரியாது." என்று மீண்டும் கூற ஆரம்பித்தாள்
ராணா அவளை அழுத்த பார்வையுடன் பார்த்து “அதுக்கு தான் கூட்டிட்டு போறேன். உனக்கு ஷாக் வச்சு செக் பண்ண போறேன்” என்று கூறினான்.
“என்ன சொல்ற?” என்றும் பயந்து கொண்டே கேட்டாள்.
“சைக்கியாட்ரிக் டாக்டரை வர சொல்லி இருக்கேன். ஒருவேளை உன்னோட மனசுக்குள்ள ஆழ் மனசுல ஞாபகங்கள் இருந்ததுனா. உன்னோட வாய்.. அது பொய் சொல்லும் ஆனா நீ தூங்கிட்டு இருக்கும்போது உன்னோட மூளை பொய் சொல்லாது. அதனால நான் அதை செக் பண்ணி கண்டுபிடிச்சுக்கிறேன்” என்றுவிட்டு சென்றான்.
அவள் "இல்லை நான் வர மாட்டேன்" என தடுக்க விரும்ப. அப்போ நீ என்கிட்ட பொய் தானே சொல்ற? என்று ரானா அவளைப் பார்த்தான்.
“சத்தியமாக உண்மைய தான் சொல்றேன்” என்று மிருதியா அவனின் காலில் விழாத குறையாக கெஞ்சினாள்.
ராணா அவளைப் பார்த்து ஏளனமாக சிரித்தவன் “அங்க வா டாக்டர் செக் பண்ணி சொல்லுவாங்க. நீ பொய் சொல்றியா? உண்மை சொல்றியான்னு?” என்று பற்களை கடித்தபடி அவளை அழைத்துச் சென்றான்.
“எங்கே போறோம்? எந்த ஹாஸ்பிட்டல்?” என மிருதியா கேட்க..
“மும்பை அவுட்டர்ல என்னோட வில்லா இருக்கு. அங்க போறோம்” என்று அவளை அழைத்துச் சென்றான். செல்வதற்கு முன்னால் கண்களை கட்டி விட்டான். ” எதுக்கு இதெல்லாம் பண்றீங்க?” என்று மிருதியா அவனிடம் கேட்க..
ரானா எகத்தாளமாக சிரித்தபடி “நீ ஒரு லோ கிளாஸ்.. தர டிக்கெட். அங்கிருந்து திருடிட்டு போயிட்டேனா? நான் லீகல் இல்லீகள் எல்லாமே பண்ற ஆளு. என்னை விவகாரமான இடத்தில மாட்டி விட்டுட்டேனா?’ என்று கூறியவன் அந்த இடத்திற்கு அழைத்துச் சென்றான்.
அவளால் நொந்து வருத்தப்பட மட்டுமே முடிந்தது.
கண்களை அவிழ்த்து விட்டபடி அந்த அரண்மனையான வில்லாவிற்குள் மிருதியா அழைத்துவரப்பட்டாள். அறையில் ஏற்கனவே டாக்டர் காத்திருந்தார். “போ போய் அங்க போய் படு” என்று ராணா அதட்ட..
“நான் சொல்றத கேளுங்க” என்று மீண்டும் மிருதியாக பேச ஆரம்பித்தாள்.
“போய் படுடி” என்று பற்களை கடித்தபடி கூறினான். வேறு வழியில்லாமல் பெருமூச்சு விட்டபடி அவள் சென்று படுத்தாள். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக செலுத்தப்பட்ட மருந்து வீரியத்தின் காரணமாக ஆழமான தூக்கத்திற்கு சென்றாள்.
ராணா ஒரு புறம் நின்று கொண்டு நடப்பதை வேடிக்கை பார்த்தான். மருத்துவர் அவளின் தலையில் ஒரு ஹெல்மெட் மற்றும் அதில் நிறைய ஒயர் கனெக்சன் சென்று அதன் நேராக ஒரு மானிட்டர் திரையில் இணைக்கப்பட்டிருந்தது. இன்னொரு பக்கம் கரண்ட் ஷாக் ரெகுலேட்டர் இருக்க மெதுமெதுவாக இயக்கி அவளிடம் பேச்சு கொடுத்த மருத்துவர் கரண்ட் ஷாக்கை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அதிகப்படுத்தினார்.
“இல்ல நான் கன்னி பொண்ணு தான். இதுக்கு முன்னாடி இவரை பார்த்ததே இல்லை.” என்று சொன்னதையே திரும்பத் திரும்ப கூறினாள்.
அவள் பொய் கூறுகிறாளா? உண்மை கூறுகிறாளா? என்று தெரிந்து கொள்ள பக்கத்தில் இன்னொரு மிஷின் இருந்தது. அது அவளின் மனநிலை ரத்த ஓட்டம் என அனைத்தையும் கண்காணித்துக் கொண்டிருக்க... அரை மணி நேரம் இப்படியே நடந்தது.
“சார் அவங்க உண்மைதான் சொல்றாங்க” என்று மருத்துவர் கூற.. “ஷாக்கை அதிகப்படுத்துங்கள்” என்று ராணா கூறினான்.
ஒவ்வொரு முறை அதிகப்படுத்தும் போதும் மிருதியாவின் வாயிலிருந்து உண்மைகள் மட்டுமே வந்தது கடைசியில் மின்சாரம் தாங்காமல் அவளின் வாயிலிருந்து ரத்தம் கசிய ஆரம்பித்தது.
”சார் இதுக்கு மேல அதிகமா வச்சா அவங்க செத்துடுவாங்க. அவங்க சொல்றது உண்மைதான்னு ஓடிட்டே இருக்கு. பாருங்க அவங்க பொய் சொல்லல” என்று கூறினார் மருத்துவர்.
தலையை கோதி தாடியை வருடிய படியே நேராக அவளை அருகில் வந்து பார்த்தான் ராணா. “ரிபோட் சரியா இருக்கு அவங்க பொய் சொல்லல சார்” என்றார் மருத்துவர்.
“சரி நீங்க கயனக்காலஜிஸ்ட் டாக்டர வர சொல்லுங்க” என்று கூறினார்.
“சார் அவங்க நிஜமாவே வர்ஜின் தான்னு சொல்றாங்க” என்று சொல்ல..
“சொன்னத மட்டும் செய்” என்று கத்தி முனையில் மிரட்டுவது போல அதட்டினான் ராணா.
அதே போல மருத்துவர் வந்து அவளை பரிசோதித்து விட்டு "இவங்க கன்னி பொண்ணு தான்" என்று கூறிவிட்டுச் சென்றார்.
ராணாவிற்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை.
மிருதி ஆழ் நிலை மயக்கத்தில் இருந்தாள். அவளின் முகத்தை பார்த்தான் ரானா. அன்னிக்கு ராத்திரி இவள் கூடத்தான் இருந்தேன் என்று ராணா உறுதியாக நம்பினான். ஆனால் இவள் இல்லவே இல்லை என்கிறாள்.
அப்போ நடுவில் என்ன நடந்தது?
அப்போ மிருதியா சொல்றது உண்மைன்னா? ராணா சொல்றது உண்மை இல்லையா? என்ன நடந்திருக்கும் நடுவில்? பார்க்கலாம் கதை அடுத்த கட்டத்திற்கு நகரப்போகிறது.
தொடரும்…