Episode-8

[Pradhanya]

எனக்கு முத்தம் வேணும்"என மெதுவாக கூறினாள் வானதி அவனுக்காக.

"கொடு"

"நீங்க கொடுங்க!" என வார்த்தை ஆரம்பித்தது வானதியின் உதடுகளாக இருந்தாலும் அது அடங்கி போனது அவனது வாய்க்குள்.

ஜீவா அவளது தலையை நிமர்த்தி பிடித்தவன். ஆவேசமாக முத்தமிட ஆரம்பித்தான். முத்தத்தை சாக்காக வைத்து அவளை மொத்தமாக தின்று கொண்டிருந்தான். அவள் தின்ற மீன் சுவை நாவில் இருந்து பரிமாற பட்டது. வானதியால் அவனை தாக்கு பிடிக்க முடிய வில்லை. முத்தமிட்ட படி மெதுவாக கழுத்தில் வாசம் பிடித்தான். அவளின் பிரத்யேக வியர்வை துளி நறுமணம். உச்சி கொட்டி சுவத்தைக் கொண்டான். மெல்ல மெல்ல அவனது பார்வை சென்ற இடத்தை அவளால் தடுக்கவும் இயல வில்லை மறைக்கவும் முடியாமல் திண்டாடினாள்.

மாராப்பு எப்பொழுதோ களைந்து இரண்டு பக்கமும் எடுத்து காட்டி இப்பொழுது நெஞ்சு குழியை மட்டும் மூடி இருந்தது. அவளின் மோகம் சுமக்கும் அன்ன அரும்புகள் புடைத்துக் கொண்டு நிற்க... அங்கேயே தன்னை புதைத்து கொள்ள வேண்டும் என தோன்றியது ஜீவாவுக்கு.

"பிளீஸ் ஜீவா இங்கே வேணாம்! எனக்கு வெட்கமா இருக்கு ஜீவா! வெளியே ஆள் இருக்காங்க!" என அவள் மெல்லிய குரலில் வெளிப்படுத்தினாள்.

அவளை எரித்து விடுவது போல பார்த்தவன். "நானா உன் கிட்ட முத்தம் கொடுன்னு வந்து நின்னேன். எல்லாம் நீ தானே கேட்ட? போடி எழுந்து போயிடு! கீழே படு! ?" என்றவன். "வேணாம் இது உங்க வீடு நீ எதுக்கு கீழே படுக்கனும்? நான் எங்க வீட்டுக்கு கிளம்புறேன்" என ஜீவா எழுந்து கொள்ள முயற்சி செய்ய, வானதி பதறி அடித்தபடி "வேணாம் ஜீவா" என குச்சி கால்களை கொண்டு தடுத்தாள். "பிளீஸ் ஜீவா! நீங்க சொன்னது சரி தான் எனக்கு தான் தோணுச்சு. நான் தானே முத்தம் கேட்டேன். I want kiss you" என அவனது சட்டையை பிடித்து இழுத்தவள் ஆவேசமாக முத்தமிட ஆரம்பித்தாள்.

இந்த முத்தம் பயத்திலும் பதட்டத்திலும் வந்தது. அவனது உணர்வுகள் இப்பொழுது எதை நோக்கி செல்கிறது என தெரிந்து கொண்டவள். வேகமாக அவளின் மாராப்பை விலக்கினாள். ஜீவா அவளை மோகமும் தாபமும் மின்ன பார்த்தவன். "உனக்கு அவ்ளோ கஷ்டம் வேணாம் விடு" என விலக... இல்ல எனக்கு வேணும் என்றவள் மெதுவாக கொஞ்சம் மேலேறி ஒரு கழித்து அவனை பார்த்த படி படுத்தாள். நெஞ்சு குழியில் முகம் புதைத்து அவளின் வாசத்தை முகர்ந்து கொண்டவன். அந்த மஞ்சள் தாலியை பார்த்தான் கர்வத்துடன். அவளே கொடுக்கிறாள் உன்னால் அவளின் கழுத்தில் தொங்க மட்டுமே முடியும் என்னால அனைத்தும் செய்ய முடியும் என.. உதடுகள் காணாத விசயத்தை கண்டது போல வாயில் அடக்கி கொண்டது. உணர்வுகள் மொத்தமும் பெருக்கெடுத்து ஓடியது. உதட்டை அழுத்தி கடித்து கொண்டவள். அவனது தலையை வாகாக பிடித்து கொண்டாள். ஏற்கனவே எலும்பும் தோலுமாக இருப்பவளை மொத்தமாக உறிஞ்சி விட்டான்.

இது புது வித வேதனையாக இருந்தது. வானதி மயங்கி கிறங்கி தன் அருகில் என நினைக்க நினைக்க ஜீவாவுக்கு அத்தனை போதை. உதடுகளை கவ்வி தின்று இப்பொழுது அங்கம் கவ்வி கொண்டவன் அப்படியே அவளின் இதய துடிப்பை கேட்ட படி கட்டிக் கொண்டு உறங்கினான் ஜீவா.

அவனது தீண்டலில் சொக்கி போனவள் எப்பொழுது உறங்கினாள் என அவளுக்கே தெரிய வில்லை. ஜீவாவின் உதடுகள் மட்டும் வேலை செய்து கொண்டிருந்தது. அடுத்த நாள் ஆரவாரத்துடன் விடிந்தது. வான்மதி மற்றும் சஞ்சய் இருவரும் வெளியே வந்தார்கள். ஆனால் வானதி வர வில்லை. ராதாவின் முகம் வாட்டத்துடன் டீ போட்டு கொண்டிருந்தார்.

என்னாச்சு மா? உங்க முகமே சரி இல்ல என கேட்ட படி சமையலறை பக்கம் நுழைந்தான் செழியன்.

மாப்பிள்ளை வரவேயில்ல போல சின்னு மா எவ்ளோ நேரம் முழிச்சிட்டு இருந்தாள். நான் அவளுக்கு ஒத்தாசையாக இருந்திருப்பேன். ஆனால் அவள் தான் விடாப்பிடியாக வேண்டவே வேண்டாம்னு மருத்திட்டா! என்றார் ராதா வருத்தத்துடன்.

மா பெரிய மாப்பிள்ளை நைட்டே வந்துட்டாரு! பாப்பா ரொம்ப நேரம் கண் முழிச்சிருக்கும் போல அதனால் தூங்குது மாப்பிள்ளை நேரமே எழுந்து போன் பேசிக்கிட்டே மாடிக்கு போய்ட்டார். எதோ வேலை விசயம் போல என விளக்கினான் செழியன்.

என்ன தம்பி சொல்ற? நிஜமாவா? என புன்னகையுடன் கேட்டார் ராதா.

ஆமா மா! உள்ளே பாப்பா மட்டும் தான் இருக்கிறா! நீங்க வேணாலும் செக் பண்ணிக்கோங்க. என சொல்லி விட்டு வெளியே வந்தான்.

காபி போட்ட படி அனைவருக்கும் கொடுத்தவர். நீ மாப்பிள்ளைக்கு போய் கொடுத்திட்டு வா! என ராதா செழியனிடம் கூற, உங்களுக்கு தானே இப்போ சந்தேகம். அதனால் நீங்கள் கொண்டு போய் கொடுங்க. என சிரித்துக் கொண்டே கூறினான் செழியன்.

என்னோட மருமகனுக்கு நான் கொடுப்பேன் உனக்கு என்ன டா! என சொல்லிக் கொண்டே படி ஏறிய ராதா, தம்பி இந்தாங்க காபி என நீட்டினார். மறுக்காமல் வாங்கிக் கொண்டான். நான் கீழே போய் வானதிய வர சொல்லட்டுங்கங்களா?

வேணாம் அத்தை அவள் தூங்கட்டும். நைட்டு ரொம்ப நேரம் காக்க வச்சிட்டேன். இப்போ தூங்கட்டும். இன்னிக்கி லீவ் நாள் தானே! நானும் இங்கே தான் இருக்க போறேன் என்றான் ஜீவா.

சரிங்க தம்பி என கீழே இறங்கிய ராதாவுக்கு இப்பொழுது தான் நிம்மதியாக இருந்தது. அதை விட சந்தோஷம் அதிகமாகவே வந்தது. ச்ச நம்ம அவரை தப்பா நினைச்சிட்டோம். ஆனால் அவர் நம்ம நினைச்சத விட வானதி மேலே எவ்ளோ அக்கரை வச்சிருக்கார். நல்ல பையன். எனக்கு வேறென்ன குரல் என நினைத்த படி வந்தார்.

தடபுடலாக அனைத்தும் தயாரானது. இன்னிக்கும் கறியா? என வான்மதி கேட்க, ஆமா ஆட்டுக்கால் பாயா, அப்புறம் இட்லி, குடல் குழம்பு என அனைத்தையும் செய்தார். இரவு தாமதமாக தூங்கியதால் இன்னும் தூங்கி கொண்டிருந்தாள்.

தம்பி குளிச்சிட்டு வாங்க எல்லாமே தயார் என ராதா இருவரிடமும் கூற... சஞ்சய் வெளியில் இருக்கும் பாத் ரூமிற்கு குளிக்க சென்றான். ஜீவாவின் அறையிலேயே பாத்ரூம் இருந்தது.

அரை மணி நேரத்தில் குளித்து முடித்த ஜீவா உடையை மாற்றிக் கொண்டு கட்டிலில் கிடப்பவளை பார்த்தான். சும்மா செல்ல முடியாதே என அருகில் நெருங்கியவன். கட்டிலில் படுத்துக் கொண்டு அவளின் நெஞ்சில் சிறிது நேரம் கன்று குட்டியாக மாறினான்.

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தூக்கம் களைய ஆரம்பித்தது. வானதி மெதுவாக கண்ணை விழித்தவள். அப்படியே சுவற்றில் இருக்கும் கடிகாரத்தை பார்த்தாள். அய்யயோ மணி 10 க்கு மேல ஆகி போச்சு இப்போ தான் எழுந்திருக்கேன். என அருகில் இருக்கும் உணர்வு பெற்ற சிலையை பார்த்தாள். அது அருகில் இல்லை.. தன் மார்பை முட்டிக் கொண்டிருந்தது.

ஜீவா! என வாயை திறந்தாள். அவளின் வாயை கைகளை வைத்து அடைத்து கொண்டான் ஜீவா. அய்யோ காலையிலேயே ஆரம்பித்து விட்டான். என்னை இந்த அளவுக்கு பழி வாங்குவானா? என் மேலே துளி கூட காதல் இல்லையா? உருகி உருகி என் பின்னாடி சுத்திட்டு இருந்த ஜீவாவா இது? என நினைவுகள் எல்லாம் கொஞ்சம் பின்னோக்கி சென்றது. அரை மணி நேரம் கழித்து தான் விட்டான். அவளின் முன் இரண்டும் ஊறி போனது. கீழேயும் தான்.

கட்டிலில் இருந்து எழுந்தவன் எதுவும் பேசாமல் வெளியே சென்று விட்டான். வானதி வேகமாக குளிக்க சென்றாள். எதுவுமே ஆரம்பிக்காத போதே இந்த நிலையில் இருக்கிறானே! இன்னும் மொத்தமாக எடுத்துக் கொள்ள என்ன என்ன செய்வானோ! என தோன்றியது. கை உரசியதும் மார்பு காம்புகள் வலித்தது. கடிகளை கூட கடித்திருக்கிறான்.

அரக்க பறக்க உடை அணிந்தவள். அய்யோ அம்மாவும் அண்ணனும் என்ன நினைச்ச்சிருப்பாங்க? கடவுளே என வெளியே வந்தாள். ஆனால் அவள் நினைத்ததற்கு மாறாய் எல்லாம் நடந்து கொண்டிருந்தது. ஜீவா இருப்பதால் சஞ்சய் அமைதியாக சாப்பிட்டு கொண்டிருந்தான். அவனுக்கு எதிரில் ஜீவா.

சின்னு மா! வா வா! சீக்கிரம் வா வயித்தை இவ்வளவு நேரம் காய போடுவாங்களா? வந்து சாப்பிடுங்க! என செழியன் அழைக்க, அது வந்து தூங்கிட்டேன் அண்ணா!

பரவால்ல வா வா! என ராதா அழைக்க, வானதி அவர்களுடன் அமர்ந்து கொண்டாள். எதுவும் சொல்லாமல் சாப்பிட்டான் ஜீவா. இப்பொழுது தான் நிம்மதியாக இருந்தது. வானதிக்கு.

அதன் பின் அவள் முழு நேரமும் அன்னையிடம் தான் இருந்தாள். எனக்கு ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கு வானதி.

"எதுக்கு மா?"

"மாப்பிள்ளைக்கு உன் மேல அத்தனை அக்கறை தெரியுமா? அவரு மாதிரி பெருந்தன்மை உள்ள ஆள். அவர் அதிகமா பேச மாட்டாரே தவிர. ஆள் சொக்க தங்கம் டி! நான் இனி நிம்மதியா உன் அண்ணனுக்கு கல்யாணம் பண்ற வேலையை ஆரம்பிப்பேன். நீங்க ரெண்டு பேரும் இனி உங்களை பத்தி எனக்கு கவலை இல்ல. சஞ்சய் மாப்பிள்ளை அதுக்கும் மேலே" நல்ல பையன் என கூறினார்.

ஜீவா என்ன சொன்னான் என தெரிய வில்லை ஆனால் சரி இதுவும் நன்றாக தான் இருக்கிறது. அவன் எந்த பிரச்னையும் செய்யாமல் இருந்ததே கோடி புண்ணியம் என நினைத்தாள்.

மாலை நேரம் ஆகவும் ஜீவா வானதியை பார்த்தான். எதுக்கு பார்க்கிறான் ரூம் உள்ளே போறான் என எழுந்து சென்றாள். ஜீவா! என அவள் அழைக்க..

"வீட்டுக்கு போகனும் போதும் உன் அம்மா கிட்டயும் அண்ணன் கிட்டயும் போய் சொல்லு "

"ஜீவா நாளைக்கு காலையில் போகலாம்ல"

நீ நாளைக்கு காலையில் வா! நான் இப்போ போறேன். என்றவன் வெளியே செல்ல போக, இரு ஜீவா நானே போய் கேட்கிறேன் என சென்றவள். நாசுக்காக அவருக்கு டூட்டி இருக்கு மா நான் இப்போ கிளம்பி போனால் தான் காலையில் சரி வரும் என வானதி நிற்க..

காலையில் இங்கே இருந்து போலாமே டி என ராதா சொல்ல, மா பாப்பா தான் சொல்லுதே மாப்பிள்ளை அங்கே இருந்து கிளம்பினால் நல்லாருக்கும். சரி போயிட்டு வரட்டும் என்றான்.

சரி என வானதி உள்ளே வந்து கூற அதற்குள் ஐயா கிளம்பி இருந்தார்.

சரி போயிட்டு வரோம் செழியன் என பவ்யத்துடன் கூறினான் ஜீவா.

போயிட்டு வாங்க மாப்பிள்ளை என கையெடுத்து கும்பிட்டு வழி அனுப்பியது குடும்பம்.

ஜீவா வீட்டுக்கு சென்றதும் வா
னதி அவளது முடிவை கூறினாள்.

என்ன முடிவாக இருக்கும்?

நெருக்கம் தொடரும்